Ova, birçok yeryüzü şekilleriyle oluşan ve tarım için oldukça verimli alanlardır. Yeryüzü şekilleri, bugünkü halini milyarlarca yıl boyunca geçirdiği değişimler sonucu almıştır. Jeolojik zamanlar olarak adlandırılan bu dönemlerde, farklı yeryüzü hareketleri ve çeşitli yeryüzü şekilleri meydana gelmiştir. Bu süreçte depremler, buzullar, akarsular ve rüzgârlar gibi dış kuvvetler, yeryüzünün şekillenmesinde büyük rol oynamıştır. Bu değişiklikler sonucunda ovalar, platolar ve dağlar oluşmuştur. Ovalar da yapılarına ve oluşumlarına göre farklı isimler alan yeryüzü şekillerinden biridir. Tarımsal faaliyetler için oldukça önemli ve verimli alanlar oldukları söylenebilir. Platolar ise, akarsular tarafından derin bir şekilde yarılmış yüksek düzlüklerdir. Ovalar, platolara göre daha alçakta kalan arazilerdir. Platoların tarım için elverişli olmamasının nedeni, ovalara göre yüksekte kalmalarıdır. Bu nedenle platolarda daha çok hayvancılık yapılmaktadır. Türkiye, yapısı itibarıyla dağlık ve engebeli bir ülke olup, düz alanlar oldukça azdır. Bu nedenle Türkiye'deki ovalar, ülkenin yüzölçümünün sadece yüzde sekizlik bir kısmını kaplamaktadır.

Bulundukları yerlere göre ovalar ikiye ayrılır: çukur ovalar ve yüksek ovalar.

Deniz seviyesinden yüksekliği az olan ovalara çukur ova denir. Çukur ovalar genellikle deniz kıyıları boyunca uzanır ve denizden yüksekliği en fazla beş yüz metre kadardır. Çukur ovalara örnek olarak Çukurova, Antalya, Sakarya, Ege Bölgesindeki ovalar ve Harran Ovası verilebilir.

Deniz seviyesinden yüksekliği çok fazla olan ovalara ise yüksek ova denir. Başka bir şekilde ifade etmek gerekirse, denizden yüksekliği beş yüz metreden fazla olan ovalar yüksek ovalar olarak bilinir. Bu ovalar genellikle iç bölgelerde bulunur. Yüksek ovalara örnek olarak Konya, Muş ve Doğubeyazıt ovaları verilebilir.

Oluşumlarına göre ovalar dört gruba ayrılır:

Bu ovalar, aşınma sonucu oluşan ovalardır. Rüzgâr, yağmur gibi dış kuvvetler bu ovaların oluşumunda önemli bir rol oynar. Bu dış kuvvetler, yontuk düzlük ve tümsekleri aşındırarak bu ovaları oluşturur.

Bu ovalar, kırılma sonucu meydana gelir. Yerkabuğundaki kırılmalardan sonra oluşan çöküntü hendekleri, dış kuvvetlerin taşıdığı malzemelerle dolar ve düzleşirse çöküntü ovaları oluşur. Bu ovalara örnek olarak Batı Anadolu'daki Bakırçay, Gediz, Büyük ve Küçük Menderes ile Hatay'daki Amik ovaları verilebilir.

Dış kuvvetlerin taşıdığı birikintiler sayesinde oluşan ovalardır. Genellikle akarsu biriktirmesi ile oluşurlar. Akarsular, taşıdıkları kum, çakıl ve kil gibi maddeleri hızlarının azaldığı ya da bittiği yerde biriktirerek bu ovaları oluşturur. Bu ovalar genellikle yamaçların eteği, akarsuların genişleyen vadi tabanları ve ağızlarına yakın bölgelerde oluşur.

Akarsular, taşıdıkları alüvyonları deniz ve göl kenarlarında biriktirir ve bu sayede alüvyal ovalar oluşur. Gelgit genliği az olan ve iç denizlere dökülen akarsular, taşıdıkları malzemeleri göl ya da deniz kenarında biriktirir. Zamanla bu birikinti geniş düzlükler oluşturur. Bu ovalara Çukurova ve Çarşamba ovaları örnek olarak verilebilir.