Ege Bölgesi, Türkiye'nin batısında yer alan ve jeolojik yapısı itibarıyla dikkat çeken bir bölgedir. Bölgenin ovaları, alüvyon birikintileriyle oluşmuş düz alanlardır. Bu ovalar, horstlar arasında kalan grabenler olup, özellikle dördüncü jeolojik dönemde meydana gelen epirojenik hareketler sonucunda şekillenmiştir. Bu hareketler bazı alanların yükselmesine ve bugünkü dağlık alanların oluşmasına neden olurken, bazı alanların çökmesi (graben)yle çöküntü ovaları meydana gelmiştir. Çöküntü alanları, akarsuların taşıdığı alüvyonlarla dolarak verimli ovalar haline gelmiştir.

Ege Bölgesindeki önemli ovalar şunlardır:

Büyük Menderes Ovası, Ege Bölgesi'nde Aydın Dağları ve Menteşe Dağları arasında yer alır. Büyük Menderes Nehri'nin Sarayköy'den başlayarak boydan boya izlediği eski ve yeni alüvyonlarla kaplı, tektonik tarzda bir çöküntü alanıdır. Genişliği 10 km, uzunluğu ise 20 km olan bu ova, taşkın ovası özelliği taşır. Ova, Büyük Menderes Nehri'nin açtığı vadi tabanında oluşan basit bir taban ovası olmayıp, faylarla parçalanarak oluşmuş bir grabendir. Bölgede yapılan sondajlarda, jeotermal kaynaklardan yüksek sıcaklıkta buhar fışkırır ve bu buhar, bölge halkı tarafından çeşitli amaçlarla kullanılır. Ayrıca, bu alanda çeşitli tesisler de kurulmuştur. Aynı sebeple ova ve çevresi deprem bölgesi olarak sınıflandırılır. Büyük Menderes Ovası'nda Akdeniz ikliminin etkileri görülür ve zeytin ağaçları, incir ağaçları, turunçgiller gibi bitkiler yetiştirilir. Ayrıca, pamuk, tütün, tahıl ve çeşitli sebze ve meyveler de bu verimli topraklarda yetişir.

Gediz Ovası, Ege Bölgesi'nde Sarıgöl'den başlayarak Manisa ilinin batısına kadar uzanır. Uzunluğu yaklaşık 150 km, genişliği ise bazı bölgelerde 20 km'ye kadar ulaşır. Bozdağlar ile güneyindeki Küçük Menderes Ovası'ndan, Yunt Dağı ile kuzeyindeki Bakırçay Ovası'ndan ayrılır. Ovanın kısmen kıraç kesimlerinde tütün, tahıl ve baklagiller üretilirken, sulanabilen alanlarda susam, pamuk, sebze ve meyveler yetiştirilir. Alaşehir, Manisa, Akhisar, Salihli ve Turgutlu gibi önemli yerleşim yerleri bu ova üzerinde bulunur.

Balıkesir Ovası, Marmara Bölgesi'nin güneyinde yer alır. Ovanın genişliği 20 km, uzunluğu ise 22 km olup, denizden yüksekliği 100 metreyi bulur. Batı ve kuzeyde Değirmen, Ortaçal, Yerel ve Karacal tepeleri ile doğusunda Simav Çayı vadisi ve Ardıçlıbayır, Sapanca ve Kartaltepe dağlarıyla sınırlıdır. Ovanın önemli akarsuyu Simav Çayı'dır. Ayrıca, Üzümcü Çayı ve Killi Çayı da bu ovaya katılır. Balıkesir Ovası'nda step bitkileri yaygın olarak görülür. İklimin nemli olmaması, yaz döneminde uzun süren kuraklık nedeniyle ilkbaharda yeşeren otsu bitkiler egemendir. Ovanın kenarındaki tepelik alanlarda makiler ve kuzeybatı kesiminde ise kızıl çam ormanları parça parça görülür. Doğal bitki örtüsünün tahrip edilmesi durumunda toprak çoraklaşmaktadır.

Banaz Ovası, Ege Bölgesi'nin İç Batı Anadolu bölümünde, ağırlıklı olarak Uşak ilinde yer alır. Ovanın oluşumu, Uşak Ovası ile benzerlik gösterir ve deniz seviyesinden yaklaşık 900 metre yüksekliktedir. Ova tabanında step bitki örtüsü yaygındır. Çevredeki yüksek alanlarda ise ağaçlı stepler ve çam ormanları bulunur. Banaz Ovası, alüvyonlu toprakları sayesinde tarıma oldukça elverişlidir. Ovada en fazla yetişen ürünler arasında şeker pancarı, tahıl ve meyveler bulunmaktadır.

Bakırçay Ovası, Soma civarından başlayıp denize kadar uzanan geniş bir alandır. Kırağaç Ovası'nı da içine alan bu ova doğuya doğru genişler. Ovanın uzunluğu 80 km, genişliği ise 4 km'yi geçmektedir. Bakırçay Ovası'nda doğal bitki örtüsü bakımından tarım yapılmakta ve özellikle çay yetiştirilmektedir.